مدّتی هست که مطلبی در اینجا منتشر نکردم. تو این مدّت خیلی گرفتار بودم. همه‌ی ما گرفتار هستیم اما آنهایی که وب‌نویس یا وبلاگ‌نویس هستند و مطالب تألیفی می‌نویسند خوب می‌دانند که نوشتن در محیط وب کار آسانی نیست. اما چیزهایی هست که دل نویسنده به آن‌ها خوش می‌شود. مهم‌ترین آن‌ها این است که مطلب خوانده شود و خواننده آن را بپسندد یا در راستای هدف نویسنده گامی برداشته شود.
به یمن فضای خوبی که blog.ir ایجاد کرده، می‌توان از خیلی چیزها در وبلاگ با خبر شد. نیک می‌دانم که بازدید روزانه از وبلاگ چه اندازه است، چه مطالبی خوانده می‌شود و سیر گردش فرد در وبلاگ چگونه است و ... . عمده‌ی کسانی که به این وبلاگ سر زده‌اند از طریق گوگل به اینجا دست‌یافته‌اند. من در هیچ کجا اعلام نکرده‌ام که چنین وبلاگی دارم و فقط دو سه نفر از دوستانم می‌دانند، آن هم نه دوستان نزدیک که بر حسب اتفاق به آن‌ها گفتم که وبلاگی این‌چنین ساخته‌ام. جالب است که بازدید کنندگان صرفاً از ایران نیستند و از آلمان هم کم بازدید کننده نداشته‌ایم. اما چرا تقریباً همه‌ی بازدید کنندگان چراغ خاموش می‌آیند و می‌روند؟
در روزهایی که مطلبی می‌نویسم، بیش از صد بازدید از وبلاگ انجام می‌شود که اگر ربات‌های جستجوگر را حذف کنیم چیزی بیش از هفتاد، هشتاد بازدید را شامل می‌شود. برخی از این بازدیدکننده‌ها، بازدیدکنندگان ثابتی هستند که من نمی‌شناسم‌شان. البته بعد از مدّتی ننوشتن، این افراد نیز کمتر به وبلاگ سر زده‌اند.
گله‌ی من این است که چرا بازدید کنندگان کامنت نمی‌گذارند! چند کامنت خصوصی داشتم و حدود یکی دو کامنت عمومی که به هدف این وبلاگ نوشته شده‌بودند، نه صرفاً لینکی به وبلاگ‌های دیگر و با مضمونی چون وبلاگ خوبی دارید، لطفاً به من سر بزنید! یا تبریک و تسلیّت ایّام مذهبی!
قدر مسلّم کامنت‌های افراد باعث دلگرمی هر نویسنده‌ای می‌شود، اما منظور من این نیست که کسی بیاید و تشکّر زیر مطلب بنویسد، بلکه دید من به کامنتیگ این وبلاگ، فضایی برای تبادل نظر درباره‌ی مطلب نوشته شده و تکمیل آن است. بدین شکل که اگر فردی نکته‌ای را می‌داند، بنویسد تا دیگران نیز بیاموزند. اگر اشکالی در مطلب هست بیان کند تا رفع شود. اگر پیشنهادی دارد، بازگو کند تا اینجا فضای بهتری برای آموزش شود. اگر سؤالی دارد به راحتی مطرح کند. حداقل من در حدّ خودم پاسخی خواهم داد و دیگران نیز می‌توانند پاسخ‌های بهتری بدهند.
البتّه این مسأله که این وبلاگ هنوز مطلبی برای شروع زبان‌آموزان پایه ندارد، مزید بر این علّت است که خوانندگان اظهار نظر نمی‌کنند. به هر حال بسیاری از کسانی که در اینترنت آموزش آلمانی را جستجو می‌کنند تازه قصد یادگیری را دارند. ضمن اینکه خوانندگان مطالب پایه به مراتب بیشتر از سطوح بالا هستند. اما همین افراد نیز می‌توانند دغدغه‌ی خود را به زبان بیاورند.
من در این وبلاگ باز هم خواهم نوشت، هرچند که زمان مسأله بزرگی است! مطمئناً در آینده کامنت‌های بیشتری را شاهد خواهیم بود اما شاید آن موقع من فرصت پاسخ‌گویی مستقیم کمتر داشته باشم. مایلم هرچه سریعتر فضای گفتمان برای آموزش بهتر ایجاد شود. همان طور که با نوشتن مطالب جدید، به تدریج وبلاگ به بلوغ می‌رسد، کامنت‌ها نیز نیازمند گذشت زمان هستند و این امر هروقت که زودتر آغاز شود، زودتر نیز به بار خواهد نشست.
بیایید با هم یاد بگیریم!
شاد باشید و پیروز
Sterneschnuppe
